დიდიხანია არ მიწერია, თუმცა საწერი უფრო სწორად სათქმელი ბევრი იყო და არის :) ცხოვრება არც ისე მარტივია, არც მუდამ ია-ვარდია ფენილი, ალბათ უფრო ეკალ-ბარდებია ირგვლივ, შენ შეიძლება გინდოდეს ია-ვარდი, მაგრამ ვინ გაცლის? ვიღაც ხო უნდა იყოს ვისაც ეკალ-ბარდები ხიბლავს და უყვარს? :) მოკლედ, იმის თქმა მინდა ცხოვრება ხანმოკლეა, იმდენად ხანმოკლე რომ არ ღირს მისი უბედურებაში გატარება, უფალმა მოგცა თავისუფალი ნება და უნდა იცხოვრო ბედნიერად, მოიწყო ცხოვრება ისე როგორც შენ გინდა და არა ხალხს და ე.წ სტერეოტიპებს :) მაგრამ ვაი, რომ ხანდახან გონება ისე ბნელდება ვერ ხვდები რა არის კარგი და რა ცუდი... ან ბედისწერააო ვიძახით და ვაბრალებთ ჩვენს უნიათობას ჩვენს ბედს, რომელსაც მინდა გითხრათ (მე ასე მწამს და მჯერა) ჩვენ ვქმნით და წინასაწრ არაფერი გვაწერია... ჩვენი ნაბიჯები არ არის წინასწარ გაწერილი, რომ ვიბადებით შუბლზე არ გვაწერია შენ იყავი ბედნიერი ან შენ იყავი უბედური. უფალმა თავისუფალი ნება გვაჩუქა, თავისუფალი არჩევანი, ჩვენ უნდა განვსაზღვროთ ჩვენი ცხოვრების ნაბიჯები, რა თქმა უნდა ეს არ უნდა ეწინააღმდეგებოდეს უფლის ნებას ანუ უფლის მიერ ჩვენთვის მოცემულ სახარებისეულ მითითებებს. საკუთარ ცხოვრებას ჩვენ ვმართავთ, გარკვეულ როლსაც ვთამაშობთ სხვების ცხოვრებაშიც, ეს თითქოს სოციალური ჯაჭვია... თუნდაც ავიღოთ ჩვენი შვილები, მათი ცხოვრების ფორმირებაში დიდი როლი მიგვიძღვის, ვაძლევთ განათლებას, ვცდილობთ კარგი სამეგობრო წრე ყავდეს, მისი ნიჭის მიხედვით ვატარებთ სხვადასხვა წრეებში და ა.შ.
მინდა, რომ ცხოვრებაში არ არსებობდეს დაძაბულობა, სტრესი, სიძულვილი, ბოროტება და ა.შ.
პ.ს. არა რაა, ოცნებები სულ კარგი მაქვს და მინდა რომ ახდეს :) :) :)
