საერთოდ ბედნიერება ძალიან საზოგადო და ფართო მნიშვნელობის მქონე სიტყვაა. ადამიანი სრულყოფილი ბედნიერი ალბათ ვერასოდეს იქნება, რადგან ამქვეყნად სრულყოფილება ხომ არ რასებობს? მაგრამ ბედნიერებაა როცა შვილი გყავს, ბედნიერბაა როცა ოჯახი გაქვს როცა გიყვარს უყვარხარ და მრავალი სხვა, მაგრამ არის სხვა პრობლემებიც რაც ამ ბედნიერებას სრულყოფილების საშუალებას არ აძლევს, თუნდაც საყოფაცხოვრებო.
ბევრჯერ გამიგია უთქვამთ, "მაგას რა უჭირს იტალიაში თუ არისო", არადა ზუსტად მას უჭირს, ტკივა და განიცდის ძალიან ბევრ რამეს. ის ბედნიერია იმითი, რომ მის ოჯახს და შვილებს არაფერია აკლია, მაგრამ უბედურია იმიტომ რომ ენატრება შვილები, ვერ ერთვება აქტიურად მათ აღზრდაში, სკაიპით უყურებს შვილის ბედნიერებას, შვილიშვილის დაბადების დღეს და ა.შ.
ამიტომაც ვთვლი, რომ სრულყოფილი ბედნიერება არ არსებობს.
მაგრამ მიხარია, როდესაც ვხედავ 100%-დან 90%-ით ბედნიერ ადამიანებს. ეს ხომ ძალიან მაგარია? მინდა რომ ყველა ეგრე იყოს ბედნიერი და ლაღი...
