Wednesday, February 25, 2015

ცხოვრებისუელი ეპიზოდი N4

კრიზისი
ქვეყანაში, რომ სტაბილურობა აღარ არის მე კი არა უკვე ჩემმა შვილმა იცის მგონი. დოლარი დღითიდღე მატულობს, ლარი დევალვაციას განიცდის, დოლარში აღებული სესხის გადასახადი გარბის, მატულობს ეტაპობრივად ყველაფერზე გადასახადი და ამ დროს ხელფასი არის გაყინული ერთ ადგილას!!! შესაბამისად ჩემს სამსახურშიც იმატა საქმეებმა, ვეღარ იხდის ხალხი სესხს და მოდის აღსრულებაში, მაგრამ რა მერე? აქაც უძრავად არის საქმეები :(
გუშინ დამირეკეს და მითხრეს ერთ ერთ მოვალეს ხელფასი ჰქონია (მასწავლებელია ცნობისთვის) 110 ლარი და მისი ნახევარი დაუკავეთო, თან ისიც მკითხეს პენსიონერია და იქედანაც ხო არ დაუკავებდითო და მწარედ გამეცინა. მასწავლებელს, რომელიც ბავშვებს ასწავლის, რომელზეც არის დამოკიდებული მათი აღზრდა, მომავალი აქვს ხელფასი 110 ლარი და შენ კიდე ითხოვ საწყალი, მათხოვრული პენსიიდანაც დაუკავდეს რამე თანხა, იმიტომ, რომ მერე შენ უფრო მეტი ბონუსი დაგერიცხოს ბანკმა როგორც საუკეთესო საკრედიტო ბიუროს წარმომადგენელს !!! რა თქმა უნდა, პენსია არ დავუკავე, 55 ლარიც ეყოფა ბანკს ყოველთვიურად !!!
ეს დოლარი კიდე რას შვრება? რატო გახდა დეფიციტური ვერ გავიგე? არა, ამბობენ მთელს მსოფლიოშია დოლარის დეფიციტიო, ვაა სად წავიდა ნეტა? სად გაქრა? თუ რამე საშიშროება იგრძნო დედამიწაზე და კოსმოსში გაფრინდა?ეს ლარი მაინც არ ეცოდება? ან საწყალი საქართველო? ვერა და ვერ რომ ვერ ამოითქვა სული, მუდამ კრიზისში რომ არის :(
კრიზისი უცხო სიტყვაა და ნიშნავს:
1. დიდი გარდატეხა, მკვეთრი ცვლილება; მძიმე გარდამავალი პერიოდი.
2. მედიც. ავადმყოფობის მიმდინარეობაში გარდატეხის მომენტი, რომელსაც მოსდევს ავადმყოფის მდგომარეობის გაუმჯობესება ან გაუარესება
3.ეკონ. კაპიტალისტურ მეურნეობაში: საქონლის პერიოდული ჭარბწარმოება, რომელსაც თან სდევს წვრილ მწარმოებელთა გაღატაკება, წარმოების შეკვეცა და უმუშევრობის ზრდა. 
 4. რისამე მწვავე ნაკლებობა (განსაკუთრებით ითქმის მოხმარების საგნებზე, პროდუქტებზე) .
ბოლო პუნქტის მიხედვით გამოდის რომ დოლარი მწვავე კრიზისშია, შესაბამისად კი ის მოვალეები და ის მსესხებლები, ვისაც სესხი დოლარში აქვს !!!
როცა საქმე მივიღე, დოლარის კურსი იყო 1.75, სესხს კი მოვალეს დღევანდელი კურსით იხდის (ისევ ბანკები მდიდრდებიან!). აი, ერთ ჩემს მოვალეს ვთქვთ ჰქონდა სესხი 300 დოლარი (ლარიში გადაყვანილი ძველი კურსით  525 ლარი) ეხლანდელი კურსით  მას აქვს 705 ლარი და რომ გონია ბოლო გადახდა აქვს, დავალიანება გაუნულდა, ბანკმა მოიწერა 9 დოლარი დარჩაო !!! იმიტომ, რომ კურსი აიწია და მის მიერ გადახდილი ლარი ვერ ფარავს დოლარს !!!

მახსოვს, სადღაც წავიკითხე ადრე, ალბათ 5-6 წლის წინ, როცა კრიზისი იყო მსოფლიოში, მაგრამ ჩვენი "ეკონომიკა, რომ  ყვაოდა და არ ჩამოშლილა", აი მაშინ, რომ როცა კრიზისია ე.ი რაღაც სულიერი პრობლემა არის ერში. ისე თუ დაუფიქრდები, არ არის შორს ეს იდეა სიმართლიდან... რაღაც ამ ბოლო დროს მოდურიც კი გახდა ანტირელიგიური აზრების ფრქვევა, საეკლესიო პირების გაქილიკება, გალანძღვა, მორწმუნეების შურაწყოფა, ზომბებად მოხსენიება და მრავალი სხვა. 
ისე სიმართლე გითხრათ ურწმუნოსთან საუბარს სხვა რელიგიურ წარმომადგენლებთან მირჩევნია საუბარი, იმიტომ რომ მუსლიმს მისი მუჰამედის სწამს, კათოლიკეს იესო ქრისტესი, ბუდისტებს ბუდის, ინდოელებს მისი ქალღმერთების და აქვთ რწმენა, რიდი, სიყვარული. მარხულობენ, აქვთ თავიანთი დღესასწაულები... და ამ ურწმუნეობს ხო ვერ გავუგე რატომ მოსწონთ ეს ურწმუნოება? ანუ თუ ილია მეორეს გავლანძღავ ან რომელიმე მრევლს დავცინებ ამით წოდება მომემატება, უფრო cool გოგონა ვიქნები თუ რა? არადა, გულში ღრმად მჯერა, როცა რაღაც ძალიან უჭირთ უფალს მთელი გულით ევედრებიან. ისე ამ ურწმუნეობის კატეგორიას ხატებიც აქვთ, ისე ყოველი  შემთხვევისათვის, ან იქნებ იმიტომ, რომ იქნებ მორწმუნეობა გახდეს ერთ დღეს მოდური და მერე რა  ქნან? 
მახსოვს ერთხელ რაღაც გავაზიარე და ერთმა ისეთმა ნაცნობმა  დამიპოსტა საეკლესიო წარმომადგენლებზე ცუდი რაღაცეები არ ველოდი, სულ სტატიები გამოუშვა და გამოუშვა, გამიკვირდა, გავოცდი, ვაახ, მე შევეხე იმას რაც თვითონ მოსწონს? ხომ არის თვითონ ბედნიერი, რომ არ სწამს? მაცადოს მე ჩემი რწმენის, იმისი რისიც მჯერა და რაც ბევრჯერ დამხმარებია. ჩემს ცხოვრებაში უამრავი "სასწაული" ხდება, უამრავლჯერ შეუსმენია ჩემი ლოცვა უფალს, ხოდა მაცადე, ხოო? მე არ მაინტერესებს, რას აკეთებს ის საეკლესიო პირები, მათ უფალი განიკითხვთ საყოველთაო სამსჯავროზე, ან იქნებ საერთოდაც არ განიკითხოს და სამოთხეში მოხვდეს, შენ რა იცი მისი ლოცვის მადლის ძალა? ან მისი სინანული გინახავს სადმე? მაგრამ როცა არაფრის გწამს, როცა მხოლოდ უარყოფითს ეძებ, მაშინ დადებითს ვერსად დაინახავ, მხოლოდ სხვის თავალში ხედავ ბეწვს და შენს თავლში ათას დირეს კი ვერა. 
გვაცადეთ, იმათ ვისაც გვწამს, რატომ უნდა ვაყენებდეთ ერთმანეთს შეურაცყოფას ჩვენი მრწამსის მიხედვით?  ვერ ვგებულობ, არ მესმის, რატომ უნდა დასცინო სხვას და ამით მიიღო სიამოვნება?! მოკლედ ბევრს აღარ გავაგრძელებ, თქვენ განსაჯეთ: რას ამბობდნენ ცნობილი ათეისტები გარდაცვალების წინ:
1)ვ.ი ლენინი, გარდაიცვალა ჭკუიდან შეშლილი, სიკვდილის წინ იგი ცოდვების მიტევებას სთხოვდა მაგიდასა და სკამებს.
2)უინსტონ ჩერჩილის უკანასკნელი სიტყვები იყო "ვაიმე რა უგუნური ვყოფილვარ"
3) გრიგორი ზანოვიევი-ლენინის თანამებრძოლი.სიკვდილის წინ მისი უკანასკნელი სიტყვები იყო: "ისმინე ისრაელ, უფალი ღმერთი ჩვენთან არს, ერთი ღმერთი". იგი დახვრიტეს სტალინის ბრძანებით
4)შარლ მე-9:დავიღუპე ამას ნათლად ვგრძნობ"
5)ემელიან იაროსლავსკი, ათეისტური ინტერნაციონალური მოძრაობის პრეზიდენტი:"გევედრებით დაწვით ყველა ჩემი წიგნი!შეხედეთ წმინდანს, იგი დიდი ხანია მელოდება და აქ არის"
6)იაგოდა-საბჭოთა საიდუმლო სამსახურის უფროსი:"როგორც ჩანს ღმერთი არსებობს, იგი მსჯის მე ჩადენილი ცოდვებისთვის
7)ფრანსუა-მარი არუე(ვოლტერი)-განთქმული მოქილიკე და ღვთის მგმობი.მისი მომვლელი ქალი ამბობდა:"ევროპის მთელი სიმდიდრე რომ მოეცათ ჩემთვის, არ ვისურვებდი ისეთ სიკვდილს, როგორიც ხვდა წილად ვოლტერს.იგი მთელი ღამის განმავლობაში იტანჯებოდა, გაჰკიოდა და პატიებას ითხოვდა საკუთარი ცოდვებისთვის"     

იმედია როგორც სულიერ, ისე ეკონომიკურ კრიზისს რამე ეშველება და ამ ყველაფერი კარგად იქნება, არ მინდა კიდე უფრო გაუბედურებულ საქართველოს და ქართველებს ვუყურებდე...

პ.ს. დოლარო დაბრუნდი და უშველე ხელოვნურ სუნთქვაზე შეერთებული გაუბედურებულ ლარს.
 

Wednesday, February 18, 2015

ცხოვრებისეული ეპიზოდი 3

უზრუნველყოფილი-არაუზრუნველყოფილი

პროგრამაში საქმე შემყავდა, მთელი დოკუმენტაცია მაგიდაზე მქონდა გაშლილი, როცა კარების ხმა გავიგონე და ინსტიქტურად იქეთ მხარეს გავიხედე, მაინტერესებდა ვინ იყო, ჩვენთან მოდიოდნენ თუ მეორე სართულზე "არქიტექტურაში" (დიდი სახელი ქვია შპს-ს, ასე უფრო მოკლეა:) ). შავებიანი სუსტი ქალი შემოვიდა, ძალიან მორიდებით მომიახლოვდა:
-ბატონი რეზო არ არის? - თან მორიდებით აქეთ იქეთ იცქირებოდა.
-არაა, გასული არის - ვუპასუხე 
-იქნებ ჩვენ დაგეხმაროთ? - საქმეებით სავსე ბაინდერი მაგიდაზე დადო ირინამ .
-იცით, მე საბანკო ანგარიში მოვიტანე, სახლი გაიყიდა აუქციონზე და რაღაც ნამეტი თანხა დარჩა ჩვენთვის... - ჩუმად საუბრობდა ქალი
-თქვენი სახელი და გვარი?
-მე და ვარ ...
-თქვენი დის გვითხარით - კვლავ ირო შეეკითხა, ქალმა უცებ გვითხრა - აა, გასაგებია და მერე ჩვენ დავიტოვებთ ანგარიშის რეკვიზიტებს და მივამაგრებთ პროგრამულად.
-აგერ აიღეთ, - მოგვაწოდა ფურცელი - ჩემი დისშვილის საბანკო რეკვიზიტებია.
-მინდობილობა გაქვთ, რომ დედამისი შვილს აძლევს უფლებას მის ანგარიშზე დაირიცხოს ნამეტი თანხა?
-არაა, არ მაქვს.
-მაშინ, იქნებ თქვენი დის მოგვიტანოთ, თორემ ისე თანხა არ დაირიცხება.
-კარგით მადლობა - გაბრუნდა, უცებ რაღაც გაახსენდა და მოტრიალდა - რომელამდე ხართ?
-ჩვენ 5 საათამდე აქ ვართ.
-კარგით.
ვუყურებდი, ამ ქალს და გული მეწვოდა, ზოგს როგორ იოლად ატყუებენ ან ტყუვდებიან... ვუყურებდი და ვხედავდი, ის მშორმელი, პატიოსანი და გაჭირვებული ადამიანი იყო, ასევე იქნებოდა მისი და, რომელმაც სამწუხაროდ სახლი დაკარგა, რადგან არავინ არ აუხსნა მისთვის გასაგებ ენაზე არც იპოთეკის  და არც სესხის ხელშეკრულების პირობები. სამწუხაროდ დღესდღეობით ბევრი არის ასეთ მდგომარეობაში.
საღამოს ეს ქალი სირბილით მოვარდა, ვიჩქარეო თქვა და მორცხვად გაგვიღიმა. მივხვდი ჩვენს მიმართ კეთილგანეწყო :) ანგარიში დაგვიტოვა და წავიდა. წავიდა და გული უფრო მეტკინა ვიდრე დილით... ადამიანი შრომობ, წვალობ და იმ ასაკში როცა შენი ნაშრომით უნდა დატკბე, ღია ცის ქვეშ რჩები...

მობილური აწკრიალდა:
-რა იყო, ამ დილა უთენია, რომ რეკავს საკრედიტო ბიურო - გამეცინა და იროს თვალი ჩავუკარი - გვაცადოს მოსვლა :) იქნებ ყავას ვსვამთ :)
-გამარჯობა, ხატია ხარ თუ ირინა?
-ხატია ვარ, 
-მოკლედ ვერ განსხვავებთ ხმებით. რო ვიფიქრებ ირინა ხომ არ არისთქო, შენ იქნებ და ასე ... ისე გარეგნულადაც გავხართ ერთმანეთს?
-არა ბატონო თენგიზ, ტელეფონში ვგავართ ხმებით - გამეცინა
-კარგი ხუმრობა იქეთ იყოს და ბანკმა მომწერა სამ კლიენტზე, რომ დავალიანებები გაუნულებიათ ხოდა, მართალია ხომ?
- კი, ბატონო თენგიზ. - გამეღიმა.
-მაშინ მომწერეთ რა მეილზე, რომ გაუნულდათ დავალიანებები,  ამოვბეჭდავ და საქმეში ჩავაკრავ.
-კარგით, ბატონო თენგიზ. - შუბლზე ხელი შემოვიდე, ამ ჟესტით ირო მიხვდა, რაღაც ვერ იყო კარგად და თვალით მანიშნა "ჰე ამოშაქრეო" - ეს კაცი ცოტა ვერ არის ხომ?
-რატომ?
-ბანკი, როცა გვწერს მოვალეს დავალიანება გაუნულდაო, ჩვენ ხომ ვასრულებთ წარმოებას? ეს კიდე მათ არ უჯერებს და ჩვენი დასტური უნდა... ვახ, რა უცნაურად არის ხალხი მოწყობილი - გამეცინა.
ისევ აწკარუნდა ტელეფონი.
-ისევ ისინი არიან, - სახე დავმანჭე - დიახ, ბატონო თენგიზ. ხატია ვარ - დავასწარი თქმა, სანამ მარჩიელობას დაიწყებდა ისევ.
-ხო, ხატია - რაღაცნაირად ხმას უჭერს, რომ საუბრობს, -  მოვალე ჯარჯია ისევ გვატყუებს ხომ?
-ხო, რავიცი
-ხო იცით ხატია მოვალეები ძალიან თაღლითობენ, გვაწვალებენ, არცერთი არ არის დასანდობი. რაც მე მაგას მოვეხმარე და მაინც ასე ცუდად იხდის დავალიანებას და თქვენ საინკასო დავალება ხომ გაქვთ წარდგენილი?
-კი, ბატონო თენგიზ, საინკასო დავალებაც და ყადაღებიც ადევს, იქ სადაც უფიქსორდება საბანკო ანგარიშები.
-რომ გადმომიგზავნოთ შეგიძლიათ დოკუმენტაცია? საქმეში მინდა რო ჩავაკრა, თან უფროსობა მთხოვს.
-კარგით, არ არის პრობლემა. - ყურმილი დავდე, - ვაახ, არა რაა, ეს რომ, ითხოვს ამდენ დოკუმენტაციას ისე არცერთი ითხოვს, ალბათ ფურცლების შრიალი მოწონს - გამეცინა და საქმეს შევუდექი.
-გოგოებო გცალით? - ჩამოგვძახა ქეთიმ, - შესვენების დროაა
-უფს, რა დრო მოსულა - საათს გახედა ირომ - მაღაზიაში გადავალ და რამე ხო არ წამოგიღოთ?
-მე წამომიღე რაა - გადმოიხედა ნინიმ
-კარგია დასვენება, - ხელები გავშალე.
მიყვარს შესვენების პერიოდი, ყველა ერთად ვართ და ვიხილავთ სხვადასხვა საკითხებს, თან ერთმანეთის საჭმელებს ვაგემოვნებთ.
-"გოციკო" მოვიდა - თვალი ჩამიკრა ქეთიმ.
-ეგ კაცი ფაქტიურად ჩვენი თანამშრომელია, უბრალოდ სხვაგან აქვს ნაქირავები ადგილი, - ყველას გაგვეცინა.
-ეგ გვაკლია თანამშრომლად და ავეწყობით პირდაპირ - თქვა ნინიმ.
-აბაა.
- ეგ, რომ შემოდის ვის ვამგვანებ იცით? აი, კინო ფილმ "სიყვარული ყველას უნდა" - ში, რომ არის " თავჯდომარე არ მოსულაა? არაა! ვახ სად დაიკარეგება ხოლმე?! " და გარეთ, რომ გავარდება, ეს შემოვა და მაგ კილოზე ამბობს "რეზო არ არის?  არა! კარგი დავრეკავ მაშინ ან წიგნს ვნახავ "
- მაგარი ტიპია ეგ
- იმიტომაც არის ლეიბორისტი
მობილური აწკრიალდა.
-საკრედიტოა? - მკითხა ირომ
-ხო , მაგენი ყოველთვის შესვენების დროს რეკავენ - ხმა გავუთიშე მობილურს და ჭამა განვაგრძე.
ეხლა ირინას მობილური აწკრიალდა.
-იროსთან რეკავენ ეხლა - გამეცინა
-ხოო, - დამეთანხმა ირო და მანაც გაუთიშა ხმა მობილურს - ისედაც 20 წუთი ვართ შესვენებაზე.
შესვენებიდან ჩვენს სამუშაო ადგილებს, რომ დავუბრუნდით, იქვე სკამზე ქალი გველოდებოდა.
-ჩვენ გვიცდით?-  ჰკითხა ირინამ
-ბატონ რეზოს - მორიდებით გვიპასუხა
-ბატონი რეზო ახლა არ არის და იქნებ ჩვენ დაგეხმაროთ? მისი თანამშორმლები ვართ.
-მართლაა? - გაუხარდა - იცით,  მე უზრუნველყოფილი სესხი მაქვს სახლით... მაინტერესებს ჯერ აუქციონზე ხომ არ გაგიგზავნიათ?
-თქვენი სახელი და გვარი? - კითხა ირინამ
-ჯაჯო ჯაჯანა...
-აა, ეგ საქმე მე მაწერია - ვუთხარი მე - არა, ჯერ არ გაგვიგზავნია, ექსპერტის დასკვნას ველოდებით და შემდეგ თუ კრედიტორი გვეტყვის გააგზავნეთო, არ დაველოდებით ერთ თვიან ვადას და გავაგზავნით.
-ვაიმე, შვილო ... - ატირდა - ჩემი შვილის ჯანმრთელობისთვის გამოვიტანე ეგ სესხი, ჯანმრთელი, ჯანსაღი გოგო იყო, მუშაობდა ფარმაცევტად, მაგრამ ერთ დღეს მის ცხოვრებაში რაღაც მოხდა, რამაც მის ფსიქიკაზე ცუდად იმოქმედა და დავიღუპე მას მერე... 30 წლის არის, არც ტანს იბანს, არც წერიგდება, დღეები უნდა ეხვეწო ყველაფრის გამო... მაგრამ ამ მკურნალობამაც არ გამოიღო შედეგი... ეხლა რო სახლი გამეყიდოს? როგორ უნდა მოვიქცე? - ცრემლები მოიწმინდა
მე და ირო გულმტკივნეულები ვუყურებდით, რადგან ჩვენთან იშვიათად მოდის საქმეები, როცა აღებული თანხა ჯანმრთელობისთვის უნდათ, ძირითადად ვალებს იღებენ რემონტის, ქორწილის და ასეთი საყოფაცხოვრებო პრობლემებისთვის სასწორზე აყენებენ თავიანთ სახლს, ქონებას, რომლის მეტი არა გააჩნიათ რაა...
გულდამძიმებული წავედი იუსტიციის სახლში. პირველი სივრცე დიდი მოკითხვებით შემხვდა :
- გამარჯობა - მივესალმე მაკას
- გაგიმარჯოს, რა გვაქვს?
- რ ამექნება? ყადაღები და ინფორმაციები - გამეცინა
- მოკლედ აყადაღებთ და აყადაღებთ, რა გენაღვლებათ?
- კი მენაღვლება, მაგრამ მე რას ვიზამ? თვითონ არ უკვირდებოდნენ მე რა ვქნა?
- გეთანხმები, ჩემო ხატია. როცა ხელფასი გაქვს 500 ლარი და სესხის შესატანი კი გაქვს 1000 ლარი, აბა რა იქნება?
- კი სამწუხარო და მწარე რეალობაა... ბევრს მართლა პრობლემის გამო აქვს აღებული, მაგრამ ბევრს რემონტის, ქორწილის, მანქანის გამო ... სახლს აიპოთეკებენ და ... გაგაცინო? მე პირადად არ მქონია, მაგრამ ერთმა კრედიტორმა მითხრა, რომ მის მოვალეს სახლი გაეყიდა რის გამო იცი? საძინებელი უყიდია, სახლი იპოთეკით დაუტვირთავს, მერე სესხის გადახდა ვერ შეძლო და სახლი აუქციონზე გაეყიდა, ან რა საძინებელი იყიდა ასეთი ფასიანი? შოკი მივიღე...
- ეგ რა არის, მაგიც სასწაულია პირდაპირ, მაგრამ მე მყავდა პიროვნება, რომელსაც ყური ჰქონდა მოკრული, რომ თუ 2012 წლის 01 ოქტომბრამდე ექნებოდა სესხი აღებული, სესხს სახელმწიფო დაუფარავდა ?! ხოდა ამ კაცმა 20 000 დოლარი აიღო სესხად, იპოთეკით დატვირთა ქონება, არადა ტიპს საერთოდ არ ჭირდებოდა ფული ....
- ვაიმეე, - გავოგნდი - ვაახ, მერე ეხლა პარლამენტის წინ დგას ტრაფარატებით თუ იცი?
- ალბათ... ეჰ, ასეა ასე, ბევრს უჭკუობით ემართება, ზოგი რისკავს... მაგრამ ყველა მეცოდება... იპოთეკარებიც სარგებლობენ ამ ყველაფრით და მოკლედ მძიმე სიტუაციაა...

ვზივარ და ვფიქრობ, რამდენ ადამიანს უჭირს, უამრავს... თითქმის ყველას აქვს სესხი, უზრუნველყოფილი თუ არაუზრუნველყოფილი, ზოგი ძმაკაცის ფულს იხდის, ზოგს მამიდაშვილის გამო ეყიდება სახლი, ზოგი კიდე მატრაკვეცობის გამო ახალ გარემონტებულს კიდე არემონტებს, ზოგს დიდი ქორწილი უნდა, მეზობელს ან ნათესავს ხო უნდა აჯობოს და ალაპარაკოს ყველა? ზოგი ტანსაცმელების გამო იკიდებს ვალებს, მოკლედ არავინ ვართ დაზღვეული არაფრისგან, მაგრამ ყველას გვაქვს აზროვნების უნარი ხო? ნუ ბევრს არ აქვს ამაში დავრწმუნდი რა ხანია, მაგრამ ვინმე ხო უნდა გყავდეს ვისაც ჰკითხავ? მარა შეიძლება ეს ვინმეც არ იყოს აზროვნებით გამორჩეული... ადამაინებს შეუძლიათ ვალები აღონ ერთმანეთის ჯინაზე, რომ უკეთ იყვნენ, იმან თუ 100 კაცანი ქორწილი გააკეთა, ამან 200 კაციანი, რომ გააკეთოს, რძალი ან სიძე ოქროებში ჩაფლოს სხვების დასანახად და 3 თვეში კი კისრიდან ჩამოხსნას, რომ პროცენტების დაფარვა შეძლოს და სახლი როგორმე გადაარჩინოს, ზოგი ვიღაცას დაუდგა თავდებად და სხვის ვალის გადახდა მოუწია, იმიტომ, რომ არ იცის რ არის თავდებობა, რა რისკები ახლავს მას... მახსოვს ჩემი ახლობელი, გახარებული მოვიდა ჩემს მეგობარს სესხი დაუმტკიცდა, მე თავდები ვარ და ეს ფაქტი ავღნიშნეთო!!! მე გამიკვირდა, მაგრამ რადგან ბედნიერი იყო, ხომ ვერ ვეტყოდი თვდებს რა ფუნქციები ჰქონდა? არა, ღმერთმა ყველას მიცეს იმის შესაძლებლობა, რომ თავიანთი ვალები დაფარონ, მაგრამ ცოტა კომპეტენტურ პირებსაც რო დაეკითხონ რაღაცეები კარგი  იქნება, მითუმეტეს ათასი უფასო იურდიული მომსაუხრეობა არსებობს... სამგზავრო მარშუტში ერთი კაცი მეორეს ეუბნებოდა:
-ამ დარბაზში ვიყავი გუშინ ორმოცზე, რა პურმარილი ქონდა, გაგიჟდებოდი, მე თუ მკითხავ ზეტმეტობა იყო. 35 კაციან მაგიდაში 1400 ლარი გადაიხადეს, გოჭი არ იყო თორე სხვა ყველაფერი ქონდათ.
- მართალი ხარ ზედმეტობაა, ნამდვილად. მერე ვიღაც გაჭირვებული გაიგებს და ტყავს გაიძრობს და არ ჩამორჩება, მერე დაედება ვალი და უნდა ისტუმროს წლობით, ხომ გაგიგია : საბანი საქამდეც გაგწვდეს, იქამდე დაიფარეო, მაგრამ ერთმანეთის ჯიბრობა ღუპავდა და ღუპავს ქართველებს.
მართალია, საბანი საქამდეც გაგწვდება, იქამდე უნდა დაიფარო, მაგრამ ეს ანდაზა მგონი ბევრმა არც იცის? ჰმ, ბევრი მის სახელს ვერ წერს და ეს ანდაზა საიდან ეცოდინება? ამიტომაც ტყუვდებიან, ამიტომაც სარგებლობენ ამით იპოთეკარები, ბოლომდე არ უხსნიან ხელშეკრულების არსს ან უხსნიან და ისინი ვერ გებულობენ... ეს უფრო სწორი მსჯელობა იქნება, ვერ გე-ბუ-ლო-ბენ !!!

- დილა მშვიდობისა, ირინოლააა
- დილა მშვიდობისა ხაატ, მარტო ხარ? - ზედა სართულზე აიხედა ირომ
- არაა, ქეთიც არის.
- პრივეტ ქეთიიი - ასძახა მხიარულად და ჩანთა მაგიდაზე დადო.
- გამარჯობათ  - ამასობაში ნინოც მოვიდა.
- პრივეტ, პრივეეტ
- ორჯერ მისალმებაზე ჩვენი "პერანა" მახსენდება - გაიცინა ირომ
- აუ, ამასწინ რა "ზმანზე" იყო: ლურჯი დუტი ეცვა და თავზე მგონი მისი შვილის ქუდი ეხურა - აგვიტყდა სიცილი. ამასობაში მობილური აწკრიალდა
- ალო, გისმენთ - ვუპასუხე
- ....
- დიახ, ბატონო კახა .  ერთი წუთით დამელოდეთ, პროგრამაში გადავამოწმებ ყველაფრეს. ხო, თქვენ ხართ სს  ბანკის მოვალე და ყოველთვიურად უნდა დაგიკავდეთ ხელფასიდან 50%, რაც ბანკის სასარგებლოდ იქნება გადახდილი და თქვენი ვალიც ეტაპობრივად დაიფარება, მაგრამ თუ გაქვთ შესაძ... - მოვალემ შემაწყვეტინა საუბარი
- .....
- დიხა, ჩვენ გვაქვს უფლება კანონით მონიჭებული, რომ თქვენს ანგარიშებს დავადოთ ყადაღა, შეგიყვანოთ მოვალეთა რეესტრში, მოვიძიოთ და დავაყადაღოთ თქვენი უძრავ-მოძრავი ქონ...
- .....
- გასაგებია, რომ თქვენს სახელზე არაფერი ფიქსირდება, მე უბრალოდ პროცედურებს გიხსნით....
- ....
- ბატონო კახა რატომ მეჩხუბებით? ჩემს გამო აიღეთ ვალი, მე დავხარჯე და თქვენ გახდევინებთ თუ მე რა შუაში ვარ თქვენს ვალთან? - ცოტა გავბრაზდი მოვალის 10 წუთიან უტაქტო მონოლოგზე.
- ....
- მერე დაანებეთ სამსახურს თავი,ეგ ჩემი სადარდო არ არის,  ვალი ვალად დაგრჩებათ ...
- ....
- კარგად იყავით.  - გაბრაზებით დავაგდე მობილური მაგიდაზე - ამ დილაადრიან არ მომიშალა ნერვებიი? ვითომ ჩემს ვალს ისტუმრებდეს ისე მეჩხუბა
- ეგ კარგი იციან, ვალს აიღებენ და იმას, რომ გასტუმრება უნდა ეგ უკვე აღარ მოწონთ - თქვა ნინომ
-  კარგი, მესმის როცა თავდებები არიან და სხვის ვალებს ისტუმრებენ, მაგრამ როცა შენი პირადი ვალია მე რა შუაში ვარ? ან მაშინაც რა შუაში ვარ როცა თავდები მეჩხუბება? ზოგი ისეთი ზრდილობიანია, ისე გაგებით რეკავს, პრობლემა არ აქვს, იხდის ჩვეულებრივად, ზოგი კი ისე გამოგეკიდება გაგაოცებს.
- რას ვიზამთ ასეთი სამსახური გვაქვს ხატი, მაგრამ მე წავიკითხე, რომ ვალის გადაუხდელობა არის ცოდვა, ხოდა ანუ ჩვენ მათ ვეხმარებით ცოდვის დაძლევაში. - ირო მისებურად მშვიდად და მიამიტურად მიხსნიდა მედლის მეორე მხარეს.
- ვაა, რა მითხარი ეს - გამეცინა - ხედავთ, გოგოებოო მე და ირო რა საქმეს ვაკეთებთ?
ოთხივეს გაგვეცინა ამ ახალ აღმოჩენაზე.

ხო შეიძლება ვალის გადაუხდელობა ცოდვაა, ჩვენც შეიძლება მართლა ვეხმარებით, მაგრამ ძალიან მინდა ჩვენს ქვეყანაში ნაკლები ვალის მქონე პიროვნება იყოს, მინდა ჰქონდეთ ყველას სტაბილური შემოსავალი, რაც იმას განაპირობებს, რომ ნაკლები პრობლემატური სესხი იქნება და ყველა ბედნიერად იცხოვრებს... მე და ირო თანახმანი ვართ უმუშევრები დავრჩეთ თუნდაც ყველამ გაისტუმროს ვალი, მერე როგორ დავიჯერო ორ "უმუშევარს" სამსახური სხვა როგორ არ გამოგვიჩნდება ქვეყანა ისე თუ განვითარდა და გაეზარდა ეკონომიკური სვლა, რომ ჩვენ ვერ დავსაქმდეთ :) მინდა ირგვლივ ბედნიერბა სუფევდეს, ნკლები პრობლემები ჰქონდეთ ადამიანებს და ისედაც მიზერული ხელფასიდან 50%-ს აღარ ვუკავებდეთ, მინდა, რომ სახლები ასე მარტივად არ იყიდებოდეს აუქციონზე და ყველას შეეძლოს თავიანთი სახლების დახსნა ან საერთოდ არ დაჭირდეთ იპოთეკური სესხები, მოკლედ ბევრი ოცნებები მაქვს და მინდა, რომ სანამ ჩემი ოცნებები ახდება ყველამ იფრთხილოთ ვალის აღებისას, ყველა თქვენი შემოსავალი აწონ - დაწონოთ, რისკები გათვალოთ და რაღაცის იმედად ნუ აიღებთ დიდ სესხს, ისიც თუ საჭიროება არ მოითხოვს, რემონტის, ქორწილის, ტანსაცმლის და ასეთი რაღაცეების გამო სახლს ნუ დააიპოთეკებთ, ხომ გაგიაგიათ "ასჯერ გაზომე და ერთხელ გაჭერიო", გადაწყვეტილება ყოველთვის დიდი ფიქრის შემდეგ მიიღეთ და თუ საჭიროება მოითხოვს მიმართეთ იურისტს, სჯობს თავიდან გადაიხადოთ თუნდაც 20 ლარი, ვიდრე თქვენი დაუფიქრებლობა სახლის ფასად ან ისედაც მიზერული ხელფასის ნახევრად დაგიჯდეთ.

ყველას ბედნიერაბას, ნაკლებ ვალს და პრობლემებს გისურვებთ.






Thursday, February 5, 2015

ცხოვრებისეული ეპიზოდი 2

გიო და კალია

     აგვისტოს ცხელი დღეები იდგა. ღამეც ისე ცხელოდა, სუნთქვა ჭირდა. ყველაფერი რაც შეიძლებოდა გაღებულიყო და ორპირი ქარი წარმოეშვა (სად იყო თუ არა კი) ღია იყო. გიოსაც მშვიდად ეძინა ღია ფანჯარასთან იმ იმდით, რომ მალე გათენდებოდა და კომპიუტერს მიუჯდებოდა, მაგრამ ოცნება ერთია, რეალობა კი ...
    ჩვენ გიოს დიდი მწვანე კალია ესტუმრა და უშფოთველი ძილი, ფერად სიზმრებთან ერთად, დაუფრთხო.
   - ვაიმეე, კალიააააა - აღრიალდა და დაფეთებული წამოხტა, მერე კალია და გიო ერთად დახტოდნენ, სანამ ბიჭმა საიქიოს არ გაისტუმრა მწერი.
    შეშინებულმა გიომ ყველა კუთხე დაათვალიერა, გადასაფარებელიც შეამოწმა, დაწვა და ხმამაღლა დაიწყო ფიქრი:
    -ვაიმე, რომ არ გამეღვიძა და ეკბინა?! - შიშისგან გუგები გაუფართოვდა - არა, არა !!! - თავი გააქნია - რომ ეკბინა და მომკვდარიყავი? - სასოწარკვეთით წამოიძახა - კიდევ კარგი გადავრჩი... - მიყუჩდა.
   მერე უცებ წამოხტა, შუქი აანთო და მოკლული კალია კვლავ შეამოწმა, ფაქტიურად "საკონტროლო გასროლა" ჩაუტარა.
    - მკვდარია, არ გაცოცხლებულა! უჰ! - ამოისუნთქა და მშვიდად გააგრძლა ძილი.
 

 

Tuesday, February 3, 2015

ნუ განიკითხავ და არ განიკითხები !!!

განკითხვა, სამწუხაროდ, ჩვენი ცხოვრების განუყოფელი მეგზურია... ისე იოლად განვიკითხავთ, ისე მარტივად... მერე ვუფიქრდებით შედეგებს... ხანდახან არც კი ვუფიქრდებით ! ! !

სახარებაში ვკითხულობთ „ნუ განიკითხავთ, რაითა არ განიკითხნეთ“, „რომლითა განკითხვითა განიკითხვიდეთ, განიკითხნეთ“. ეს ცოდვა მეტად არის გავრცელებული, მაგრამ იმის შეგრძნება, თუ რამდენად მავნეა იგი, უმთავრესად ნაკლებად გვაქვს. ხშირად ვერ ხერხდება იმ მომენტის დაჭერაც, როცა განკითხვას ვიწყებთ. ვიცით, რომ სხვისი განკითხვა ცოდვაა, მაგრამ საქმე საქმეზე რომ მიდგება, ისე ვიწყებთ განკითხვას, ზოგჯერ ვერც კი ვგრძნობთ ამის შესახებ, გულში შესაძლოა უსიამოვნოდ გაგვკრას, ხომ არ ვცოდავო, მაგრამ ხშირად ამას ყურადღებას არ ვაქცევთ. ხანდახან კარგად ვხდებით, რომ არასწორად ვიქცევით, მაგრამ წინააღმდეგობას ვერ ვუწევთ საკუთარ თავს. 

თითქოს მოდურიც გახდა ვიღაცის გაჭორვა, განკითხვა...

რამდენჯერ ენის წვერზე მიკბენია "ეხლა მე ხო განვიკითხეთქო?" და მერე ჩემს ცოდვებზე ჩავფიქრებულვარ... იოლია სხვისი განკითხვა, გაჭორვა, სხვისი საქმეების გაქიაქება და ბრძნული აზრების დაფრქვევა, მე ასე მოვიქცეოდი, მას ასე არ უნდა ექნა და მრავალი სხვა... თუმცა როცა ჩვენ განგვიკითხავენ, გაგვჭორავენ გულზე გვეტაკება და ვბუზღუნებთ : მაგას ვინ ეკითხება მე ასე მინდოდა და ასე მოვიქეცი ან მან რა იცის მე რა მიჭირს და მრავალი სხვა. სინამდვილეში რეალური მიზეზი თითქმის არავინ იცის ვინ რატო ასე მოიქცა და არა ისე... 

გავიხსენებ ერთ ფაქტს, წირვაზე ვიდექი, ერთი გოგონა შემოვიდა, შარვალი ეცვა, რიდით მიეახლა ხატებს, რომ უცებ მოხუცი მრევალი დაეტაკა და ყვირილი დაუწყო "რატო შემოხვედი ტაძარში შარვლითო?", გოგონა აიბუზა, რომ უცებ მამაო მოვიდა მოხუც მრევლთან და ეუბნება "რატომ განიკითხავ? იცი მის შესახებ რამე? სულ 3 დღეა რაც მოინათლა და უარი თქვა იაღოვაზე და ახლა იწყებს სიარულს და სწავლას ჩვენი რელიგიისა და შენ არავინ გეკითხება კაბით შემოვა თუ შარვლით". დავფიქრდი, ხო მართალია, ჩვენ ხომ ბევრი რამ არ ვიცით? მახსოვს ჩემი ა.წ გარდაცვლილი მამა დოსითეოსი მეუბნებოდა "რომ დაგიშალო შარვლის ჩაცმა , რა მერე? ეს იძულებაა, იძულებით გაკეთებული კი გულით გაკეთებული არ არის, მოვა დრო და შენ თვითონ გადაწყვეტ ჩაიცვა თუ არა შარვალი..." ასევე ამბობდა, ერთხელ ეკლესიის ეზოში ვიჯექი, გოგონები დავინახე მოდიოდნენ, შარვლები ეცვათ, გარედან კი შარფებს იხვევდნენ... ვის ატყუებდნენ ნეტა? უფალს? რა თვითონ თუ იციან შარვალი, რომ აცვიათ, განა უფალმა არ იცის? ვითომ მოტყუებას სჯობია შარვლით შეხვიდეო"....

მახსოვს ერთხელ ჩემი ახლობელი მეუბნება:

_ არა რაა, როცა არ იცი დაზუსტებით არაფერი არ უნდა განიკითხოო... 

_რა იყო? _ ვკითხე მე

_გახსოვს მე რომ გეუბნებოდი ამასწინ, ჩემი მეზობელი დავინახე ბაზარში რაღაცეებს აგროვებდა, ნარჩენებსთქო

_მერე?

_და გიჟად, რომ შევრაცხე? აბა რა უჭირს იმის ფასი ნარჩენებს, რომ აგროვებს ბაზარშითქო? თურმე გაჩერდი, ენავ ძირში მოსაჭრელო! თურმე კურდღლების ფერმა ჰქონია და იმათთვის აგროვებდა. მე კი ისე იოლად განვიკითხე... არა რაა, მართალია, რომ ამბობენ "სხვა სხვის ომში ბრძენიაო!"

მაღიზიანებს, როდესაც საერო პირების გარდა, სასულიერო პირებსაც აქტიურად განიკითხავენ... მაგას აღსარება როგორ უნდა ჩააბარო, თავი ეკლესიას შეაფარა, ეგ ნარკომანი იყო ადრე, ან ყაჩაღი იყო და აღარ გავიმეორებ კიდე... ჰმ, და ნეტა თუ იცით თუნდა პავლე მოციქულის შესახებ? ან მარიამ ეგვიპტელის შესახებ? იცით მათი წარსული? ეხლა ხო ისინი წმინდანები არიან?


" ღირსი მარიამ ეგვიპტელი თორმეტი წლის ასაკში გაიქცა მშობლიური სახლიდან და ჩვიდმეტი წლის განმავლობაში მისდევდა უზნეო ცხოვრებას ალექსანდრიაში, მაგრამ ამას ფულადი გამორჩენის მიზნით არ იქმოდა – დღიურ სარჩოს შოულობდა ქსოვითა და კერვით, ხოლო  მეძავობას სჩადიოდა იმ შეგნებით, რომ ცხოვრების არსი მხოლოდ ხორციელი ვნების დაკმაყოფილება იყო."

"მოციქული პავლე დაიბადა ქ. ტარსუსში (კილიკია), წარჩინებული ებრაელის ოჯახში. ახ. წ. I საუკუნეში. საღვთისმეტყველო განათლება მიიღო იერუსალიმში ფარისეველ გამალიელის სკოლაში. სავლე, თავდაპირველად აქტიურად მონაწილეობდა ქრისტიანთა დევნაში. დამასკოს გზაზე მას გამოეცხადა ნათლით მოსილი უფალი იესო ქრისტე და ჰკითხა „საულ, საულ, რაისა მდევნი მე?”. ამ სასწაულის შემდეგ სავლე დაბრმავდა. მოგვიანებით მოციქულმა ანანიამ უფლის ნებით მოძებნა სავლე,მონათლა და თვალები აუხილა. ანანიამ მას სახელი შეუცვალა და დაარქვა პავლე"

ამიტომ ასე ხელაღებით ნუ განვიკითხავთ სასულიერო პირებსაც, არავინ იცის უფლისთვის ვინ რა კეთილ საქმეს სჩადის... 

ისევ მამა დოსითეოსის მონათხრობს მოვიშველიებ: ერთ უდაბნოშ განდეგილი ბერი ცხოვრობდა, 40 წელი არავის დალაპარაკებია, იყო მარხვასა და ლოცვაში... ერთ დღეს ილოცა და უფალს ჰკითხა, თუ როგორ შეაფასებდა მის ღვაწლს... ანგელოზი გამოეცხადა და უთხრა: ერთ ქალაქში ერთი კაცი ცხოვრობს, ე.წ. "მამაშა" და თქვენ ორივეს ერთი ღვაწლი გაქვთო. ბერი დაიტერესდა მე ამდენი ხანია ვიღწვი და იმ ადამიანს როგორ შემადარესო? და მის გასაცნობად მითითებულ ქალაქში გაემგზავრა. იმ კაცმა ბერი მოწიწებით მიიღო, დასხდნენ სავახშმოდ და ბერმა მისი მისვლის მიზეზი უთხრა. ამ კაცმა კი უთრხა: სიკეთეთ თუ ითველბა, ის ფაქტი, რომ ერთხელ მონაზვნებს დავეხმარე, მათ თავს დაესხნენ ყაჩაღები და აწიოკება უნდოდათ მონასტრის, მე ჩემი მეძავები გამოვაწყვე მონაზვნების ფორმაში და ასე გადავარჩინე ისინი შეურაწყოფას... კიდევ 2 სიკეთე თქვა ... თუმცა თვლიდა, რომ მას სიკეთე არ ჰქონდა არასდროს გაკეთებული... "

მოკლედ ასეა, არავინ იცის ვინ რა სიკეთეს აკეთებს, ვის რა სულიერება აქვს როგორც სასულიერო ისე საერო პირს... განკითხვა კი ძალზე მარტივია, ენას ხომ ძვალი არ აქვს?

ხანდახან ვფიქრობ, მე რაც მგონია განკითხვა ის კიდე უფრო მძიმეა და დასაფიქრებელი... განვიკითხავთ ჩაცმულობის სტილს, ვარცხნილობის სტილს, სიარულის მანერას, პიროვნებებს, მსახიობებს, მომღერლებს, ზოგადად ყველაფერს რასაც შეიძლება გავკრათ კბილი და შეგვიძლია გავიცინოთ ან აქტიურად ჩამოვაყალიბოთ ჩვენი აზრი, უარყოფითი, რა თქმა უნდა! 

ხანდახან უცებ სულის სიმძიმეს ვგრძნობ, რაღაც ისე დავმძიმდები, ვაიმე რა მჭირსთქო მიფიქრია... რა მჭირს ნეტა? ჰმ! ალბათ განკითხვის ცოდვები მძიმდება ჩემში ზოგჯერ ნებით ზოგჯერ ხო უნებლიედ განმიკითხავ ვინმეს? თუნცა ჩაცმულობის სტილზე? ვახ ვინ ვარ მე? თუ მოწონს ეცვას ხოო? მოსწონს მწვანე თმა? ჰქონდეს, მე ხო მომწონს ჩემის თმის ფერი? იქნებ ვინმეს არ მოსწონს? ამიტომ უნდა განვიკითხო-განმიკითხოს? როცა ამ საკითხს ჩავუფიქრდი-ჩავუღრმავდი, მივხდი რომ განკითხვა სხვების შემემცირებინა (არა ის არ გეგონოთ ეხლა მე ვზივარ და განვიკითხავ ყველას :) :) ), განკითხვას თავის განშტოებებიც აქვს, განკითხვაა თუნდაც ჭორაობა :) ჭორაობა კი რავი არამარტო ქალებს, მამაკაცებსაც აქტიურად უყვართ :) ხო იმას ვამბობდი, ვცდილობ როცა ვინმეს განკითხვა-გაჭორვაში უნდათ ჩამითრიონ, ვაწყვეტინებ "მე არ მაინტერესებს, ეს მისი ცხოვრებაა"... 

ალბათ ბევრი ჩვენგანი თუ დაფიქრდება, მიხვდება, რომ უაზროდ სხვების განკითხვა, გაჭორვა თუნდაც როგორი ჩექმები აცვია, ან როგორ გაშორდა ქმარს, ან მამაო ჯიპზე ზის, სხვა და სხვა... უფრო მარტივი გახდება ჩვენი ცხოვრება, უფრო გავარდისფერდება და გამშვენდება. როცა ვიღაცის გაჭორვას დააპირებ და უცებ გონება სიგნალს მოგცემს "ოეე, ჩემი ძმაა, განკითხვას იწყებო" :) ყური უგდეთ, ენაზე კბილი დაიჭირეთ და ასე ნელ-ნელა შევამცირებთ განკითხვის ცოდვებს და დედამიწა დადებითი აურით უფრო მეტად აივსება :) მე ასე მწამს და მჯერა... 

და მუდამ გვახსოვდეს უფლის სიყვები "არ განიკითხო და არ განიკითხები"...