გზა

გზა...

ბევრჯერ გამიგონია ჩემს ირგვლივ როცა უთქვამთ "სწორ გზაზე დგას", "არასწორი გზა აირჩია", "სწორი გზით, რომ ევლო"... სამსახურში ბევრი საქმე არ მქონდა, მდივანზე ჩამოვჯექი და თამარ მეფეზე მიმავალ თუ მომავალ სტუდენტებს ვუყურებდი.

ისინი უნივერსიტეტისკენ მიმავალ გზას უამრავჯერ აივლიან - ჩაივლიან, მაგრამ სწორ გზას ირჩევენ თუ მრუდეს ალბათ მერე ცხოვრება უჩვენებთ.

მე, მაგალითად, ამ ეტაპზე მგონია, რომ სწორ გზას ვადგავარ, თუმცა ბევრი "გზა" მქონდა... ამ გზებიდან კი ეს ავირჩიე, რომელსაც ხან ჩქარა, ხან კიდე კუს ნაბიჯებით მივუყვები.

ხანდახან ვფიქრობ სხვა "გზა", რომ ამერჩია ეხლა როგორ იქნებოდა ყველაფერი? უფრო მარტივად თუ უფრო მეტად რთულად? ან იქნებ ახლა ჩემი არჩეული გზაა ყველაზე მარტივი, რომელიც ხანდახან მერთულება? ნეტა ამ კითხვებზე პასუხს მაშინ მივიღებ როცა იმიერში გადავსახლდები თუ ამ ცხოვრებაში?

"გზა" მართლაც რთული ასარჩევია, რადგან შეიძლება გგონია, რომ სწორ გზას ადგახარ და ამ დროს პირიქით იყოს. ჩემი აზრით, დიდი გავლენა მშობლებს აქვს, ისინი გვეხმარებიან, გვიბიძგებენ თუ რა გზა ავირჩიოთ, როგორ ვიაროთ, რა პროფესია ავირჩიოთ და ა.შ.

ჩემი "გზა" რასაც პროფესია ქვია, მე ავირჩიე. მახსოვს მე-4 კლასიდან მინდოდა იურისტობა, რადგან დეტექტივების კითხვა მიყვარდა და სულ მეგონა, რომ გამომძიებელი გამოვიდოდი :) დედაჩემი ძალიან წინააღმდეგი იყო, "ქალი გამომძიებელი არ გამიგია მე, ქალი ოჯახს უნდა ეკუთვნოდესო!" :) და მთავაზობდა ქალისთვის შესაფერის პროფესიას მასწავლებლობას :) მამიკო კი ჩემს არჩევანს პატივს სცემდა და მისი ერთი-ორი იურისტი მეგობრის დახამერბით უფრო მეტი მხარდაჭერა გამიკეთა და კოლეჯშიც კი გადამიყვანა სამართალმცოდნეობის განხრით :) ეხლა იურისტი ვარ სამოქალაქო-ადმინისტრაციულის განხრით და დედაჩემს ვეამაყები :)

ეხლა, რომ ვუფიქრდები ბევრი სხვადასხვა "გზა" მესახებოდა, ალბათ ამ "გზებიდან" სხვა რომ ამერჩია ეხლა სხვაგან ვიქნებოდი, სხვა სტადიაზე, მაგრამ მშობლების გამო თბილისიდან ქუთაისში დავბრუნდი და აქ გავაგრძელე მოღვაწეობა :) და ამან განაპირობა იმ გზის არჩევა რა გზაზეც ვარ :) მყავს ოჯახი, ვმუშაობ და ვარ მშობლებთან ახლოს :) 

მე რომ მეორე "გზა" ამერჩია? ხანდახან ძალიან მინდა შორიდან მაინც შევხედო ის "გზა" როგორ წარმატებას მომიტანდა? მიმიყვანდა კი იმ მიზნამდე რომელიც დასახული მაქვს? ან იქნებ ამ გზას მივყავარ, ოღონდ ნელა და ზანტად, კუს ნაბიჯებით? ვღელავ, ვინტერესდები არასწორ გზას ხომ არ ვადგავარ? მაგრამ ვაი რო პასუხს ვერ ვღებულობ, ეს ხომ googl-ი არ არის ჩაწერო რამე და პასუხი ამოგიგდოს? :) 

თუმცა, როგორც ქართულ ფილმში "მონანიება"-ში მსახიობი ვერიკო ანჯაფარიძე ამბობს მაშ რა საჭიროა ის გზა, რომელიც ტაძრამდე არ მიგვიყავანს? და დიახაც, მთავარია ყველა "გზა",

რომელსაც ჩვენ ავირჩევთ მიგვიყვანოს ტაძრამდე, უფლის სახლამდე, სამოთხეში...