სადაც დარწეულა ჩემი აკვანი,
სადაც მისწავლია ქართული ანბანი,
მე მენატრება ჩემი ქუთაისი,
მე მენატრება მისი აისი, მისი დაისი,
მისი გაზაფხული და
ვარდების სურნელით გაჟღენთილი მაისი.
როცა გშორდები,
არ მშორდებიან ჩემი ფიქრები,
შორიდან გეფერები
და სულმოუთქმელად შენსკენ
მოვემართები.
როცა შენთან ვარ, ამაყად დავიარები
და შენი ცხოვრების ფერხულში ვებმები.
შენს მიწაში ხომ, მყარად დგას
ჩემი ფესვები?!
ჩემო ქალაქო, ჩემო ოცნებავ,
არ დამივიწყო, ხელი არა მკრა,
მე ხომ შენს გულში შობილი,
კიდევ, ერთი შვილი ვარ?!
07.02.2009წ
No comments:
Post a Comment