რაოდენ მჯეროდ შენი,
და რაოდენ ვცდბოდი შენში !
შენი სახება, შენი პორტრეტი
ფანტაზიორობს ჩემში!
შენმა სიყალბემ შენი სიწრფელე
გადააქცია ჯართად.
შენი ვნებები, შენი ზრახვები
გააშკარავდა მსწრაფლად!
სენმა სიტყვებმა, შენმა ფრაზებმა
ამაოდ აქცია არსი ...
შენმა თვალებმა, შენმა ტუჩებმა
ტყუილად იმღერეს ჰანგი.
შენმა ხელებმა, შენმა ფეხებმა
ტყუილად იცეკვეს ვალსი,
შენი სიტყვები, შენი გრძნობები
ყოფილა ტურმე ფარსი.
შენმა ქნედებამ, შენმა ფრაზებმა
რატომღაც დაკარგეს ფარსი.
მე წავალ შენგან, დავიკარგები
და ასე გავა წლებიც....
ავტორი: ხატია მაღლაფერიძე
No comments:
Post a Comment